"ANG AKING BUHAY KOLEHIYO"

Ang pagpasok ng  kolehiyo  ay masasabi kong isa sa pinakamahalagang parte o kabanata ng aking buhay maging sa aking pagkatao. Dito ako natuto at nahubog upang maging isang responsableng tao at isang huwarang kabataang gaya ng nakararami. Ang aking mga karanasan sa kolehiyo ang nagturo o tumulong kung paano harapin at unawain ang lahat ng problema na dumarating sa aking buhay at kung paano ienjoy ang aking buhay.

                Sa kolehiyo ko naranasan ang umiyak at magmakaawa sa aking mga terror na propesor,ang halos hindi na matulog ng gabi dahil sa dami ng asaynment, pradyek, at maging sa pagrerebyu. Dito ko nga naranasang uminom ng kape tatlong beses sa iang gabi habang nagrerebyu. Aamin ko nakaranas din akong hindi maligo upang umabot sa aking klase. Dito sa kolehiyo ko naranasan ang iba’t ibang problema o hirap na sumusubok sa iba’t ibang aspeto ng aking personalidad. Itong mga problemang ito ang tumulong sa akin upang maging matatag. Sa aking pag-aaral, mas lalo kong nalaman  na sa kabila ng hirap at sakit ay may pag-asa at ginhawang kapalit.

                Naaalala ko noon ang sinabi n gaming propesor sa aming klase na “ang pag-aaral ay isang pagtuturo din”. Ngunit hindi ang pagtuturo sa harap ng mraming tao o estudyante kundi pagtuturo sa iyong sarili kung paano mo uunawain at isasabuhay ang iyong mga natutunan at matututunan. Sabi nga ng iba, sa kolehiyo daw pinakamatagal na ang 4 hanggang 5 oras na tulog. Ngunit sa aking naranasan at natutunan, ang pagtulog ng maaga sa gabi ay mas mainam pa kaysa sa pagpupuyat dahil sa padrerebyu. Alam naman natin na ang pagpupuyat ay nakakaepekto sa ating kalusugan at lalo na sa ating memorya o kaisipan. Karamihan sa ating mga mag-aaral ang nakaranas ng mablanko habang nagsasagot ng isang pagsusulit.

                Marahil marami din sa atin ang nakaranas ng mainis o magalit sa ating mga propesor. Sino nga naman ba ang hindi magagalit kung ginawa mo na ang lahat at halos hindi ka na matulog ay kulang parin sa kanila. “Wala man lang konsiderasyon!”, ito ang lagi nating sinasabi o binabanggit kapag sila ay nakatalikod na. Aaminin ko na sat wing may pinapaulit sa akin na pradyek ang aking propesor hindi ko naiiwasang madismaya at mainis.  Ngunit habang ako ay nag-aaral mas lalo kong nauunawaan ang sinasabi sa akin ng aking mga magulang tuwing ako ay napapagalitan. Na kaya nila ako pinapagalitan ay gusto nila akong mapabuti at upang ako ay matuto. Dito ko naramdaman na ang mga guro nga pala ang nagsisilbing ating pangalawang magulang.

                Hindi rin natin masisisi ang ating sarili na malungkot o madismaya sa tuwing babagsak tayo o mag-uulit sa ating subject. Ngunit hindi dapat tayo sumuko. Maaaring kaya tayo bumagsak ay wala pa tayong sapat na kaalaman tungkol sa subject na iyon. Tandaan natin na ang mga subject natin ay magsisilbing palamuti lamang kung hindi natin ito aaralin at pagtutuunan ng pansin at ang tinta ng ating mga panulat ay magsisilbing mantas lang ng ating mga papel kung hindi natin ito babasahin at isasaisip. Hindi mahalaga kung sino ang una at huli,hindi mahalaga kung sino ang nakakuha at hindi bagkus ang pinakamahalaga sa lahat ay kung ano ang iyong mga natutunan habang ikaw ay nag-aaral na magagamit mo habambuhay.

                Ang buhay kolehiyo ay hindi lamang puro sakit at hirap. Sabi nga nila boring ang buhay kolehiyo kung wala kang kalokohang ginawa o ginagawa. Andyan ang mga kabarkada na kasama mo sa galaan, tambay sa paligid, at sino ba hindi makakaranas ng lumiban sa klase.

                Bagama,t lagi nating isaisip na sa kabila ng anumang paghihirap lagging may katumbas na saya at ginhawa, at ang lahat ng ginhawa minsan ay may kapalit na sakit kung ito ay hindi isasagawa ng tama.

                Panghuli, ang buhay kolehiyo ay hindi kumpleto kung hindi ka makakahanap ng isang kasintahan na masasabi mong isang inspirasyon. Gaya nyo, ako ay may kasintahan na nakilala habang ako ay nag-aaral. Masasabi kong siya na ang gusto kong makasama habambuhay at hindi na ako maghahanap pa ng iba. Shirley ang kanyang pangalan at Siya ang isa sa kukumpleto ng aking pangarap na magkaroon ng malaki at masayang pamilya. Sa buhay kolehiyo, kapag ikaw ay nagmahal gawin mo syang isang inspirasyon na kaya ka nag-aaral ay para mabigyan siya ng magandang buhay at para maiahon sa kahirapan ang iyong mga magulang.

                Sa kasalukuyan, ako po ay nag-aaral sa Central Luzon State University o mas kilala sa tawag na CLSU at ako po ay kumukuha ng kursong Bachelor of Science in Agricultural Engineering (BSAEn). Bagaman mahirap po ang aking kurso, ako ay nangagako na tatapusin ko ang aking kursong ito dahil ito ang aking pangarap at para sa akin walang kurso ang madali, kailangan mo munng magsikap bago mo makamtan ang tagumpay.

                Ito ang aking pangarap ang maging isang inhinyero. Ngunit pag nakamit ko na ito, patuloy parin akong mangagarap dahil naniniwala po ako na “ANG PANGARAP KONG MAGING INHINYERO AY ANG AKING PANGARAP LAMANG KAYA’T PATULOY AKONG MANGAGARAP NG MATAAS DAHIL HINDI KO PA NAAABOT ANG PANGARAP SA AKIN NG ATING PANGINOON”